
Remington 8, serienummer 16260; januari 1903.
Bedoeld als onderdeel machine voor Remington 7, want die mist het een en ander (de s en de z en de paper table).
Ah, ja, op Ebay leek ie mooier ;)













Dit weekend ben ik vooral druk geweest met het schoonmaken van de toetsen. Die waren allemaal erg verroest, dus het werd tijd ze eens goed te schuren (aangezien een Coca Cola bad
dus niet bleek te werken). Eerst probeerde ik het toets voor toets; dus eruit halen en er weer in stoppen, maar dan kom je nooit onder het het gedeelte waar de toetsen zitten, dus besloot ik ze er tóch allemaal maar uit te halen, in één keer. Zoals altijd was het eruit halen geen probleem; het terugzetten van de toetsen was natuurlijk veel moeilijker, omdat ze allemaal erg dicht op elkaar zitten en allemaal een eigen veertje hebben (dat natuurlijk constant wegspringt). 
Even twee foto´s om het effect van het schuren nog maar eens weer te geven (heel rustgevend werk): de vóór-foto staat linksbovenin en de ná-het-schuren-foto staat hier rechts.
Na alle toetsen eruit gewipt te hebben kon ik gemakkelijk bij het karkas komen om dat goed schoon te maken met tandenborstel, Cif en alcohol. Ik heb niet alles losgeschroeft, vooral omdat de schroefjes vaak helemaal vastzaten en bovendien was ik bang dat ik soms niet meer zou weten welk veertje om welk ringetje zat en zo. Dat zijn vaak onderdeeltjes die te klein zijn om te fotograferen, dus dan heb je ook geen foto-bewijs als hulp als je het weer terug wilt plaatsen.
Hier zie je het karkas vóór de schoonmaak. Ik had ook wat fotos van ná de schoonmaak, maar die zijn niet erg gelukt. Dezelfde zondag heb ik de toetsen er met hulp van Manu er weer ingedrukt. Dat ging wel goed eigenlijk, na één mislukte poging. Ik heb daarna voor de vorm de kop er ook weer even opgeschroeft om te kijken of alles nog werkte en ja: alles werkt nog (foto rechtsonder). Straks gaat hij er wel weer af natuurlijk om hem goed schoon te kunnen maken.
Ook nog even een foto van de onderkant om goed te kunnen
zien dat hij nog wel degelijk kan blinken (linksonder).
Van de week begin ik, zoals gezegd, met het schoonmaken en misschien gedeeltelijk uit elkaar halen van de kop; het gedeelte waar de letter-draai-schijf zit; het moeilijkste gedeelte van de Blick...
Na een tip van Niek, die wel eens van iemand gehoord had dat vastgeroeste motoronderdelen weer mooi glimmend en soepel draaien na een Coca Cola bad, besloot ik de Blick ook maar eens in de cola te dompelen; op de bovenste foto zie je hem in een pan met 4 liter cola borrelen (met de letters erbovenuit stekend, natuurlijk). Ik kon me zelf ook nog wel iemand herinneren die zijn muziekinstrument er altijd mee schoonmaakte, dus het leek me het proberen waard, hoewel typemachine goeroe Polt er nog nooit van gehoord had.
Na twee dagen en nachten geweekt te hebben haalde ik hem er vol spanning en verwachting uit, maar het resultaat was teleurstellend: alle vastzittende schroeven zitten nog steeds vast en glimmender is hij er niet van geworden; ook niet nadat de cola eraf was gespoeld...
Dit was vóór het cola-experiment. (foto boven)
En dit erná (na de cola er ook weer afgespoeld te hebben). Geen verschil dus, maar ik heb het in ieder geval geprobeerd.
Omdat veel schroeven zoals gezegd nog steeds muurvast zitten, wordt ik beperkt in waar ik overal al dan niet bij kan komen. Gelukkig kreeg ik de schroefjes die de toetsen op hun plek houden wel los en dus ben ik gisteravond gelijk begonnen met het eruit priegelen van de toetsen, wat op zich nog best meevalt, ik had namelijk erger verwacht. Zoals je op de fotos kan zien zijn ze ontzettend verroest, dus de enige remedie is: schuren. Ook hier een vóór en ná - foto. Ik heb nu drie toetsen geschuurd; dus nog iets van 25 te gaan (een hoop werk!).
Ah, ik zie dat ik nog geen ´ná-foto´ heb, alleen ééntje van voor het schuren. Morgen dus dan maar.

worden. Dit nooit meer!! (dus vandaar de fotos, als herinnering). Op de foto rechts zie je hoe het wél moet.
Daarna heb ik de kop eraf gehaald, wat volgens de kleinzoon van de uitvinder moeilijk zou moeten gaan, zie zijn beschrijving, maar het ging eigenlijk vrij simpel, vergeleken met andere verroeste schroeven die wél echt muurvast zitten. Op de onderste drie fotos zie je hoe dat ging. 

Ik weet nog niet of dat ik alle toetsen één voor één los kan halen; zal wel moeten, denk ik, om hem echt weer mooi te krijgen; nu ziet het er allemaal nogal roestig uit...
Zoals je kan zien op de foto ben ik inmiddels met de grote Blick-schoonmaak begonnen. Het
moeilijkste tot nu toe was erachter zien te komen hoe de roller heen en weer hoort te bewegen; in het begin zat ie namelijk muurvast. Na het omhoogtrekken van een palletje en wat voorzichtig getrek begon ie toch te bewegen en kon ik hem er zelfs helemaal uittrekken, zoals je op bovenstaande en de linkse foto kan zien. Eerst probeerde ik met wattenstaafjes het vuil eraf te krijgen, maar dat bleek niet te werken. Met een ouwe tandenborstel en zeep ging al beter, maar écht goed ging het pas met pure alcohol en de nagelschuurstaafjes van Manu (later
vervangen door gewoon schuurpapier, tot opluchting van Manu). Het resultaat van een middagje schuren en schrobben zie je rechts. Helaas zijn veel schroefjes helemaal vastgeroest die ik ook met kruip-olie niet meer loskrijg en bovendien heb ik al één schroefje ontdekt dat helemaal dol is gedraaid, dus een écht goede restauratie zit er sowiezo niet in, maar mijn doel is dan ook alleen maar om hem weer goed typende te krijgen. Dit zijn trouwens alleen nog de fotos van zaterdag; die van zondag zet ik later op de blog: eerst aan de studie...
Nou, hij is binnen, de BLICK FEATHERWEIGHT. In betere staat dan ik dacht, aangezien ik hem voor 15 dollar mocht hebben (en ook nog 49 dollar verzendkosten, maar goed...). [voor andere verkochte blick featherweights via ebay, klik hier] Alles doet het nog, hoewel hij natuurlijk wel uit mekaar zal moeten worden gehaald om deel voor deel schoon te kunnen maken en in te vetten. Was leuk om hem voor het eerst te zien, zo´n rare typemachine zonder hamertjes en ik snap er nog niks van kwa hoe het werkt en zo. Als je een letter intikt schijnt ie automatisch (of eigenlijk mechanisch natuurlijk) te weten waar de bol heen moet draaien zodat de juiste letter te voorschijn komt. Ik kan niet wachten om aan de slag te gaan. De fotos van hoe hij er vanmiddag, na de uitpakking, uitzag:


1941, een nog werkende Corona 3 uit 1919 (waar ik nog regelmatig op typ, zie foto rechts) en een Blickensderfer Featherweight die op dit moment onderweg is naar mij vanuit de US. Vooral over de Blick wil ik het gaan hebben, aangezien mijn plan is om hem stapsgewijs op te knappen. Over Blickensderfers kun je in principe een heel boek schrijven en dat is dan ook gedaan. Hij ziet er ongeveer zo uit, maar dan afgezakter, verroester (en dus betaalbaarder). 