Das Coca Cola Experiment

Na een tip van Niek, die wel eens van iemand gehoord had dat vastgeroeste motoronderdelen weer mooi glimmend en soepel draaien na een Coca Cola bad, besloot ik de Blick ook maar eens in de cola te dompelen; op de bovenste foto zie je hem in een pan met 4 liter cola borrelen (met de letters erbovenuit stekend, natuurlijk). Ik kon me zelf ook nog wel iemand herinneren die zijn muziekinstrument er altijd mee schoonmaakte, dus het leek me het proberen waard, hoewel typemachine goeroe Polt er nog nooit van gehoord had.
Na twee dagen en nachten geweekt te hebben haalde ik hem er vol spanning en verwachting uit, maar het resultaat was teleurstellend: alle vastzittende schroeven zitten nog steeds vast en glimmender is hij er niet van geworden; ook niet nadat de cola eraf was gespoeld...
Dit was vóór het cola-experiment. (foto boven)

En dit erná (na de cola er ook weer afgespoeld te hebben). Geen verschil dus, maar ik heb het in ieder geval geprobeerd.

Omdat veel schroeven zoals gezegd nog steeds muurvast zitten, wordt ik beperkt in waar ik overal al dan niet bij kan komen. Gelukkig kreeg ik de schroefjes die de toetsen op hun plek houden wel los en dus ben ik gisteravond gelijk begonnen met het eruit priegelen van de toetsen, wat op zich nog best meevalt, ik had namelijk erger verwacht. Zoals je op de fotos kan zien zijn ze ontzettend verroest, dus de enige remedie is: schuren. Ook hier een vóór en ná - foto. Ik heb nu drie toetsen geschuurd; dus nog iets van 25 te gaan (een hoop werk!).

Ah, ik zie dat ik nog geen ´ná-foto´ heb, alleen ééntje van voor het schuren. Morgen dus dan maar.

Foutje...

Zondagmiddag stond grotendeels in het teken van het herstellen van een zaterdag gemaakte fout. Is een beetje moeilijk in woorden uit te leggen, maar een foto (links) kan wat meer duidelijk maken. Ik had de roller namelijk teruggeduwd in de typemachine, maar met de stang áchter zo´n cilindervormig dingetje dat ervoor zorgt dat de roller heen en weer kan glijden. Resultaat was dat ie muurvast zat. Één en ander kon ik ook maar moeilijk herstellen, omdat veel schroeven totaal vastgeroest zaten (en zitten). Na een goed uur kijken, wikken, wegen en wrikken kreeg ik de stang van zijn plek en kon de roller verschoven worden. Dit nooit meer!! (dus vandaar de fotos, als herinnering). Op de foto rechts zie je hoe het wél moet.
Daarna heb ik nog wat van de onderkant gepoetst en geschuurd; namelijk de bel (op de linker foto in mijn hand) en zo´n lange staaf die onder de hele onderkant doorloopt en nogal roestig was (op de foto van boven naar beneden lopent). Op de linker foto vóór het schoonmaken, op de rechter foto erná. Nu de rest nog...

Daarna heb ik de kop eraf gehaald, wat volgens de kleinzoon van de uitvinder moeilijk zou moeten gaan, zie zijn beschrijving, maar het ging eigenlijk vrij simpel, vergeleken met andere verroeste schroeven die wél echt muurvast zitten. Op de onderste drie fotos zie je hoe dat ging.

Ik weet nog niet of dat ik alle toetsen één voor één los kan halen; zal wel moeten, denk ik, om hem echt weer mooi te krijgen; nu ziet het er allemaal nogal roestig uit...

Aan de slag

Zoals je kan zien op de foto ben ik inmiddels met de grote Blick-schoonmaak begonnen. Het moeilijkste tot nu toe was erachter zien te komen hoe de roller heen en weer hoort te bewegen; in het begin zat ie namelijk muurvast. Na het omhoogtrekken van een palletje en wat voorzichtig getrek begon ie toch te bewegen en kon ik hem er zelfs helemaal uittrekken, zoals je op bovenstaande en de linkse foto kan zien. Eerst probeerde ik met wattenstaafjes het vuil eraf te krijgen, maar dat bleek niet te werken. Met een ouwe tandenborstel en zeep ging al beter, maar écht goed ging het pas met pure alcohol en de nagelschuurstaafjes van Manu (later vervangen door gewoon schuurpapier, tot opluchting van Manu). Het resultaat van een middagje schuren en schrobben zie je rechts. Helaas zijn veel schroefjes helemaal vastgeroest die ik ook met kruip-olie niet meer loskrijg en bovendien heb ik al één schroefje ontdekt dat helemaal dol is gedraaid, dus een écht goede restauratie zit er sowiezo niet in, maar mijn doel is dan ook alleen maar om hem weer goed typende te krijgen. Dit zijn trouwens alleen nog de fotos van zaterdag; die van zondag zet ik later op de blog: eerst aan de studie...

DIT IS HEM!

Nou, hij is binnen, de BLICK FEATHERWEIGHT. In betere staat dan ik dacht, aangezien ik hem voor 15 dollar mocht hebben (en ook nog 49 dollar verzendkosten, maar goed...). [voor andere verkochte blick featherweights via ebay, klik hier] Alles doet het nog, hoewel hij natuurlijk wel uit mekaar zal moeten worden gehaald om deel voor deel schoon te kunnen maken en in te vetten. Was leuk om hem voor het eerst te zien, zo´n rare typemachine zonder hamertjes en ik snap er nog niks van kwa hoe het werkt en zo. Als je een letter intikt schijnt ie automatisch (of eigenlijk mechanisch natuurlijk) te weten waar de bol heen moet draaien zodat de juiste letter te voorschijn komt. Ik kan niet wachten om aan de slag te gaan. De fotos van hoe hij er vanmiddag, na de uitpakking, uitzag:

nog wat meer links en info

Hier vindt je de users manual voor de Blickensderfer 5. Er staat echter niet veel bruikbare info in; vooral vinger-oefeningen en zo.

Voor uitgebreidere info over hoe een Blick te restaureren (model 5 en 6): klik. Volgens mij lijken de Blickensderfer 5 en 6 behoorlijk op de featherweight die ik binnenkort krijg.

En er is een speciale pagina van de Stamford History Society over George Canfield Blickensderfer

Waarom deze blog?

Deze pagina gaat over mijn typemachines. Tot nu toe heb ik er drie: een kapotte Urania uit 1941, een nog werkende Corona 3 uit 1919 (waar ik nog regelmatig op typ, zie foto rechts) en een Blickensderfer Featherweight die op dit moment onderweg is naar mij vanuit de US. Vooral over de Blick wil ik het gaan hebben, aangezien mijn plan is om hem stapsgewijs op te knappen. Over Blickensderfers kun je in principe een heel boek schrijven en dat is dan ook gedaan. Hij ziet er ongeveer zo uit, maar dan afgezakter, verroester (en dus betaalbaarder).

De verkoper is trouwens Richard Polt, van de classic typewriter page en hij verkocht me de blick via deze advertentie.

Meer informatie over de Blickensderfer vindt je hier