The owner of my Blickensderfer, part 2

Since I left my Blick Featherweight back in Spain, I was eager to buy a new one. So, when I saw a 1894 Blickensderfer 5 on Ebay with an early serial number, 3.910 (out of over 190.000), I couldn't resist.  I am planning to restore it, but don't know when.

The most interesting thing about this typewriter, is the business card of a Kansas City retail grocer, called A.H. Boand, that came with it. I wrote about it when I received the typewriter at home. Last week, I did some more research about the former owner of my Blickensderfer. I contacted a relative on www.findagrave.com and learned that:

"Adolph [Boand] was born in Switzerland and immigrated to the US with his family in 1870. He was a grocer in 1900 and 1910 census in Kansas City, Missouri. In 1920 he was a dealer for Weigh Masters. His father was born in Switzerland and his mother from Southern France.  French was their mother tongue."

The relative didn't have any more information, but wrote me she would ask around.

I also found the death certificate of A.H. Boand, according to which he died of "General Paralysis of the insane" in 1931. According to wikipedia, this is a "neuropsychiatric disorder affecting the brain and central nervous system, caused by syphilis infection". After I read that, I was happy to find out at the same page that "syphilis cannot be contracted through toilet seats, daily activities, hot tubs, or sharing eating utensils or clothing." I guess that includes indirect contact through an ancient typewriter. ;)

Of course, I don't know if mr. Boand bought the Blickenderfer new or second-hand, but fact is that in 1895, he was one of the founders and the treasurer of the Retail Grocers’ Association of Kansas City. That fits with the profile of somebody who was in the position to need and buy a portable typewriter at that time (1894).

I made a video of the Blickensderfer. You can see it by clicking here. Make sure you watch it in HD and full screen.

The Williams Typewriter Academy Model No 2 Foolscap

In my last post about the Williams Academy Typewriter, I pointed out that the address stamped on my machine corresponds with the address published in several post-1904 Williams advertisements. This means that the Williams Academy was probably made after 1904, and not in 1898, as previously mentioned on Will Davis' website.

Yesterday, I found an advertisement that was published regularly in the Irish Independent from April till May 1905. As far as I know, this is the only Williams advertisement that mentions the Academy model. The advertisement teaches us a lot about how this machine was marketed at the time (1905): 

"Six months ago we commenced selling our well-known WILLIAMS TYPEWRITER No. 2 at a discount of 40 per Cent from the established price. We not only reduced the price but added some new devices, thereby making the machine a little better than before. To distinguish from previous models we call it the Academy Model"

http://www.irishnewsarchive.com/

In the same advertisement, it is pointed out that the Academy model was on hire for 12 shilling and 6 dimes per month (roughly 50 dollars in todays US money). One year later, in 1906, a magazine called "The Shorthand World" placed a Williams advertisement according to which the company would "send a brand new latest model No 2 Williams Typewriter on two months trial at 12/6 per month". The Williams No. 2, however, was introduced in 1897, so it seems a bit weird to talk about it as if - nine years later - it was still the "brand new latest model". I think it is more probable that this advertisement was also about the Williams Academy.

I didn't find similar advertisements in old US papers, but on the internet, I found two pictures of the Williams Academy, made in USA: one on Flickr and the other one in the online Powerhouse Museum Collection.

Ah, and in case you wonder what is Foolscap: here is all you need to know.

Edit: I just received a copy of "Die Schreibmaschine und ihre Entwicklungsgeschichte", written by Ernst Martin (1949), and there it is (p. 129): "1904 erschien eine Neubearbeitung des Modells 2 zum preise von $ 65. Diese Maschine hatte jetzt die Verbesserungen des Modells 4, behielt indessen das dreireihige Tastenfeld bei." 

Fire in Hammond typewriter shop, 1925

Click on the picture to enlarge

7 December 1925, fire at Hammond typewriter shop, Rokin 38, Amsterdam, click on this text to enlarge

Article about the big fire, the day after

It seems a pity to throw such a typewriter through a shop window, but well, it saved his life!

Sperry Remington Idool vs. Remington Portable #2

The typecast below is written on a Sperry Remington Idool (1980) and a Remington Portable #2 (1928). I bought the Sperry last week for 3 euros and even got one week warranty on it.

Sperry Remington Idool (left) and Remington Portable #2 (right)

The currency used in the typecast (below) is guilder. The Sperry has a florin sign "ƒ", the Portable #2 with the German keyboard lay-out hasn't, so I used the "Fl"-alternative (it means the same).

Click to enlarge

Above the receipt of last week. Below the original warranty from 1980

Nieuwe Rotterdamsche Courant, 9 september 1924

And the best for last: a really nice video of a Remington Portable typewriter:

typewriters anonymous from mike ambs on Vimeo.

Williams typecast

For this typecast I experimented with carbon paper - I've never used it before. I don't like the result too much. Anyone knows how to get the best out of carbon paper?

Click to enlarge

Williams typewriter and carbon paper

The owner of my Blickensderfer

Click on the image to enlarge and read

You can find anything on the web

Polaroid typecast

Click on the picture to enlarge

More informations about new polaroid film: http://the-impossible-project.com/

Typecast

Click on the image to enlarge it.

My Hammond Multiplex sn109720, ca 1915.

ü on a Dutch keyboard layout?

Dutch backspace

Williams Academy uit 1904

Een correctie op mijn vorige post: de Williams Academy komt niet uit 1898, maar uit 1904, of later. Mijn Williams werd op de webpage van Will Davis gebruikt in een collage over de Williams typemachine en, naar nu blijkt, foutief gedateerd in 1898.

Op de typemachine staat het volgende adres gegraveerd: “57 Holborn Viaduct, London, England”:

In een online zoektocht naar advertenties over de Williams kwam ik er achter dat dit adres pas vanaf 1904 als verkoopadres werd gebruikt. Dit was ten tijde van de introductie van de Williams 6. In advertenties tot en met 1904 wordt meestal “104 Newgate Street, London” als adres opgegeven. Het lijkt er daarom op dat de “Williams Typewriter Company for Europe” pas in 1904 naar het Holborn Viaduct is verhuisd. Het kan dus bijna niet anders, of de Williams Academy is in of na 1904 gemaakt.

Let op het verkoopadres voor Londen in onderstaande advertenties uit respectievelijk 1902 voor de Williams 4 en 1904 voor de Williams 6.

1902

1904

Het lijkt mij dat dit betekent dat de Academy, evenals de Junior, een soort instapmodel was. Gelet op de naam denk ik dat de Academy bedoeld was voor studenten. Het model is bijna gelijk aan een Williams 2; alleen de nickelgerande glazen toetsen zijn een kenmerk van de latere modellen 4 en 6. Hoewel, in de Martin Howard collectie staat een hele mooie vroege Williams 1 (met rond toetsenbord) die ook dit soort toetsen heeft.

Misschien leuk om te weten: 57 Holborn Viaduct is ook het adres waar Thomas Edison in 1882 ’s werelds eerste stoomkrachtgedreven elektriciteitscentrale opende. Deze centrale bleef slechts twee jaar in werking. Op een foto uit deze periode is het bedrijf van Edison nog zichtbaar.

Williams 2 Academy

Mijn nieuwste aanwinst, een Williams 2 Academy (sn 16576, bouwjaar ca. 1898), komt rechtstreeks uit de verzameling van Tilman Elster. Deze begin dit jaar overleden topverzamelaar had in zijn huis in Herford (Duitsland) ruim 2 duizend schrijfmachines bij elkaar gehamsterd. Veruit de meeste machines waren nog aanwezig en heb ik even mogen bekijken. De verleiding was groot om meerdere machines te kopen, maar ik kon me inhouden. Uiteindelijk ging alleen de Williams mee terug naar Nederland. Een mooie Imperial B schaf ik vast nog wel een keer aan.

De Williams is niet alleen mooi, hij illustreert ook als geen andere machine de wanhopige zoektocht naar zichtbaar schrift. De meest gangbare schrijfmachines waren eind negentiende eeuw de Remingtons. Deze opvolgers van de Sholes & Glidden waren echter zogenaamde blindschrijvers. Dit hield in dat niet direct zichtbaar was wat men had geschreven. Pas na het optillen van de rol was het beschreven papier te zien. Dat schoot natuurlijk niet echt op.

John Newton Williams onderkende het probleem en besloot er iets aan te doen. In 1891 bracht hij de Williams 1 op de markt. Hiermee kon 1 regel zichtbaar worden geschreven. Om de letters zichtbaar op papier te krijgen had hij een systeem bedacht waarbij hij de type-armen als sprinkhanen op de rol liet springen.

Het ziet er prachtig uit, maar echt handig was het niet. De type-armen hadden zoveel plaats nodig, dat Williams ze zowel voor als achter de rol moest plaatsen om te voorkomen dat ze in elkaar verstrikt raakten. Omdat de letters echter op dezelfde kant van het papier dienen te worden geschreven, moest het papier in een holte binnen de typemachine opgerold worden, dan over de rol gaan en vervolgens in een andere holte verdwijnen. Bij deze ingewikkelde oproloperatie is het onmogelijk het papier niet te kreuken. Zie mijn Youtube-filmpje voor een demonstratie van dit geklungel.

Ik had graag het gezicht van Williams willen zien toen hij voor het eerst een Daugherty (1893) of Underwood (1895) aan het werk zag. Deze machines introduceerden, respectievelijk perfectioneerden het zogenaamde front-strike systeem, waarbij met veel gemak zichtbaar kon worden geschreven. In de hieropvolgende vier decennia werden er vele miljoenen Underwoods verkocht, terwijl de Williams fabriek al in 1909 kon opdoeken. Zelfs mijn Olivetti Valentine uit de jaren zeventig gebruikt dit front-strike systeem nog!

Het oordeel van C.V. Oden in zijn Evolution of the typewriter (1917) was dan ook niet mals:

“The Williams was not fast; it was not a good manifolder; it was not convenient to insert paper; the type were not easily cleaned; and its only redeeming feature was the one line of visible writing.”

Mijn Williams 2 Academy is net als een gewone Williams 2 (1896), maar dan met nickelgerande glazen toetsen in plaats van de gebruikelijke hard rubberen toetsen. Pas met de introductie van de Williams 4 in 1899 werden de nickelglazen toetsen standaard. In de meeste literatuur wordt alleen over de Academy 3 gesproken (Rehr, Etc #25). Deze heeft een brede wagen voor grotere formaten papier. Over de Academy 2 heb ik alleen kunnen vinden dat het een exportmodel was voor de Europese (voornamelijk Engelse) markt. De heer Elster heeft mijn Academy volgens zijn zoon rond 1986 bij veilinghuis Christies in Londen gekocht.

De Williams werd ook in Nederland verkocht. In het historisch krantenarchief vond ik deze advertentie uit 1893. Een jaar later werd de advertentie herhaald, daarna niet meer.

Oliver No. 9

Gebroederlijk naast elkaar, links de Oliver no. 9, rechts de no. 15.

Vrij snel na het publiceren van voorgaande bericht over de British Oliver no. 15, zag ik op marktplaats een roestige Oliver No. 9 te koop staan. Van de Oliver No. 9 zijn er zo´n 449.000 gemaakt en dus kom je ze nog regelmatig tegen voor weinig geld. De nummer 9 die ik nu thuis heb staan, heeft serienummer 606984 en is waarschijnlijk in 1915 of 1916 uit de fabriek in Woodstock, Illinois, (Verenigde Staten) gerold. Op bovenstaande foto is mooi te zien hoeveel de nummer 9 lijkt op de ruim twintig jaar jongere nummer 15.

Maar eerlijk is eerlijk, deze Oliver No. 9 diende vooral als onderdelenmachine voor de mooiere en bijzondere Oliver No. 15. Ik had de wagen al provisorisch aan de trekband vastgemaakt, maar nu heb ik ook het klipje kunnen bevestigen, waarmee de wagen weer makkelijk van de machine kan worden gehaald, zonder dat de spanning van de trekband afgaat. Het klipje is zichtbaar aan de wagen bevestigd tussen het serienummer en de bel op bovenstaande foto en in het midden van onderstaande foto zonder wagen.

De andere voorgenomen reparaties gingen minder voorspoedig. Ik wilde de backspace-toets repareren en het versleten tandwieltje vervangen dat de wagen elke letter een positie naar links doet verplaatsen. Alles bleek echter dermate met elkaar verbonden te zijn, dat dit alleen mogelijk zou zijn door middel van een bijna gehele demontage van de typemachine. En dat ging me te ver. Op onderstaande foto´s zie je zowel het tandwieltje als het backspacemechanisme op beide typemachines. Links de kapotte onderdelen op de No. 15 en rechts de No. 9.

Ten slotte nog wat foto´s van de Oliver No. 9 vóór de demontage, als herinnering.

British Oliver No. 15

Vorige week heb ik voor het eerst in lange tijd weer eens een typemachine gekocht. Het betreft dit keer een British Oliver No. 15 met een 60 centimeter lange wagen en serienummer CS15608. Volgens Beeching betekent dit dat de typemachine in 1938 of 1939 uit de fabriek kwam.

Het ontwerp van de Oliver is echter veel ouder. Al in 1896 maakte Oliver de machines No. 1 en No. 2 die in technisch opzicht en ook qua uiterlijk erg veel lijken op de veel jongere No. 15 die nu bij mij thuis staat. Let vooral op de typehamers die als een soort vleugels van bovenaf op het papier neerslaan. Door dit ontwerp kon met veel kracht getypt worden, waardoor de Oliver erg populair werd als kantoormachine voor het typen op carbonpapier. Zo maakte men vroeger makkelijk kopietjes.

De Oliver Typewriter-fabriek produceerde tussen 1896 en 1928 zo´n 1.250.000 typemachines. Ter vergelijk, Underwood en Remington verkochten vóór de Tweede Wereldoorlog elk zo´n 5 miljoen typemachines. Zelfs met een vrij lage (algemeen geaccepteerde) overlevingskans van 1% betekent dit dat er nog zeker zo´n 12.500 Olivers in omloop moeten zijn. Misschien zelfs wel meer, omdat ze er vrij apart uitzien en men ze daarom waarschijnlijk wat minder snel weggooide. Je kunt regelmatig nog vrij goedkope Olivers tegenkomen op de Amerikaanse versie van Ebay.

In Europa zijn ze een stuk zeldzamer, maar ook hier duiken ze toch nog regelmatig op. Dit komt mede doordat de Oliver-fabriek in 1928 werd verplaatst van de VS naar Engeland. Al in 1931 werd de productie van de typische Oliver-met-vleugels stopgezet. Toen enkele jaren later de Tweede Wereldoorlog op het punt stond uit te breken, plaatste de Britse overheid een grote order voor (zelfs voor die tijd) ouderwetse Olivers, die als duurzaam en betrouwbaar bekend stonden. De British Oliver-fabriek stofte de oude machinerie af en produceerde nog enkele tienduizenden Oliver No. 15´s in stemmig gebroken zwart (Beeching, p207). Mijn eigen No. 15 is één van de vele Olivers die als kantoormachine dienst deden in het Britse leger tijdens de Tweede Wereldoorlog!

Mijn Oliver No. 15 is door een gebroken tandwieltje helaas niet meer functioneel: na elke 4 of 5 slagen schiet de wagen weg. Ik heb gelukkig wél zelf de trekband kunnen maken, met hulp van de youtube-serie “Secrets of the Oliver” en het Yahoo Typewriter Forum.

Misschien dat ik ooit nog een roestige onderdelen-Oliver op de kop kan tikken om het tandwieltje te vervangen. Tot die tijd blijft deze manke oorlogsveteraan werkloos op het bureau staan.

Tot slot nog een filmpje van mijn Oliver:

http://www.youtube.com/watch?v=A_No-HnIijI